рамі́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рамі́з рамі́зы
Р. рамі́зу рамі́заў
Д. рамі́зу рамі́зам
В. рамі́з рамі́зы
Т. рамі́зам рамі́замі
М. рамі́зе рамі́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рамі́з, -у, м. (спец.).

1. У некаторых картачных гульнях: недабор пэўнай колькасці бітак, а таксама штраф за такі недабор.

2. У фехтаванні: паўторны папераджальны ўкол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рамі́з, -зу м., в разн. знач. реми́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамі́з, ‑у, м.

1. У некаторых картачных гульнях — недабор пэўнай колькасці бітак, а таксама штраф за такі недабор.

2. Паўторны папераджальны ўдар у фехтаванні.

[Фр. remise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рамі́з

(фр. remise)

паўторны папераджальны ўдар у фехтаванні;

2) недабор пэўнай колькасці бітак у некаторых картачных гульнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

реми́з в разн. знач. рамі́з, -зу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абрамі́зіць ’ашукаць, абмануць’ (КЭС). Гл. раміз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пла́тка ’прайграная ад недабору біткі гульня, раміз’ (Нас.). З польск. płatka ’стаўка ў гульні’ > ’рызыка, небяспека’, якое з płacić ’плаціць’ (Банькоўскі, 2, 619).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)