рамо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рамо́ўка |
рамо́ўкі |
| Р. |
рамо́ўкі |
рамо́вак |
| Д. |
рамо́ўцы |
рамо́ўкам |
| В. |
рамо́ўку |
рамо́ўкі |
| Т. |
рамо́ўкай
рамо́ўкаю |
рамо́ўкамі |
| М. |
рамо́ўцы |
рамо́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рамо́ўка ж., обл. у́лей (рамочный) м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рамо́ўка, ‑і, ДМ ‑моўцы; Р мн. ‑мовак; ж.
Абл. Рамачны вулей. Пчол таксама было толькі пятнаццаць рамовак. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ра́мачнік ’рамачны вулей’ (ТСБМ), рамо́ўка ’тс’ (Касп.), ра́мавік ’тс’ (Мат. Гом.), рамаві́к ’тс’ (брасл., Сл. ПЗБ), рамо́вачнік, рамча́к ’тс’ (Мат. Гом., Касп.), рамко́вік ’тс’ (докш., Сл. ПЗБ). Ад рама 1 (гл.), што звязана з новай канструкцыяй вулля: не калодачны ці борцавы вулей, а вулей з рамкамі, дзе пчолы робяць соты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)