раме
Том: 30, старонка: 3.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Ра́ме ’плячо’ (Нас., Сл. ПЗБ), ра́мя ’тс’ (Байк. і Некр.), рамяно́ ’тс’ (Сл. ПЗБ), рамёнак ’плечавая костка’ (Стан., Байк. і Некр.), ст.-бел. раме (XVII ст., Карскі 2-3, 18), рамо ’тс’ (Сл. Скар.), ра́мя ’рукаў ракі’ (Байк. і Некр.), ра́мʼя ’тс’ (мазыр., Яшк.); параўн. укр. ра́мʼя /ра́мено ’тс’, рус. дыял. ра́мо, рамена́ ’плячо, плечы’, польск. ramię ’тс’, в.-луж. ramjo/ramje, н.-луж. raḿe ’тс’, палаб. råmą ’тс’, чэш. rámě/rameno ’плячо’, славац. ramä ’тс’, славен. rama/rame ’адгалінаванне, парэнча’, ramska kost ’плечавая костка’, серб. ра̏ме/ра̏мо/рамѐница ’плячо’, рамѐњача ’плечавая костка’, балг. ра́мо ’тс’, ст.-слав. рамо ’тс’. Праслав. *ramę (< *ormę), роднаснае ст.-прус. irmo ’рука, плячо’, авяст. arəma ’рука, плячо’, асяц. arm ’далонь, жменя’, гоц. arms, ням. Arm ’рука’, англ. arm ’рука вышэй запясця’. Фанетычная форма раме падаецца запазычаннем з польскай, развіццё насавога ў беларускай дае рамя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ра́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ра́ма |
ра́мы |
| Р. |
ра́мы |
ра́м |
| Д. |
ра́ме |
ра́мам |
| В. |
ра́му |
ра́мы |
| Т. |
ра́май
ра́маю |
ра́мамі |
| М. |
ра́ме |
ра́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ра́мшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Рабочы, які працуе на лесапільнай раме.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́мшчык, ‑а, м.
Рабочы, які працуе на лесапільнай раме.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баге́тавы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены а багету. Карціна ў багетавай раме.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Размяшчаць набор у раме па старонках. Вярстаць кнігу, газету.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ро́ма ’плячо’ (Гарэц. 1). Няясна. Гл. раме, рамяно.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ланжэро́н, ‑а, м.
Спец. Асноўны сілавы элемент (у раме аўтамабіля, уздоўж крыла або корпуса самалёта, у некаторых лодках і інш.) для замацавання частак, надання трываласці.
[Фр. longeron.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ланжэро́н
(фр. longeron)
асноўны сілавы элемент у раме аўтамабіля, уздоўж корпуса самалёта, лодкі, трактара і іншых машын, які надае ім трываласць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)