ракі́тнік, -у, м.

Зараснік ракіты, кусты ракіты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ракі́тнік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ракі́тнік
Р. Ракі́тніка
Д. Ракі́тніку
В. Ракі́тнік
Т. Ракі́тнікам
М. Ракі́тніку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ракі́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ракі́тнік
Р. ракі́тніку
Д. ракі́тніку
В. ракі́тнік
Т. ракі́тнікам
М. ракі́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ракі́тнік, -ку м. раки́тник; краснота́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ракі́тнік, ‑у, м.

1. Зараснік ракіты, кусты ракіты. Цякла тут з лесу невялічка Травой заросшая крынічка, Абодва берагі каторай Лазняк, ракітнік абступалі. Колас.

2. Род кустоў сямейства матыльковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракі́тнік м бат Sálweidengebüsch n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ракі́тнік Зараснік ніцай лазы Salix rosmarinifolia L., якая расце на пясчаных берагах рэк (БРС) або вербалозу Salix pentandra L. (БРС).

□ ур. Ракі́тнікі (луг) каля в. Гіжэнка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

раки́тник ракі́тнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

broom [bru:m] n.

1. ве́нік, мятла́

2. bot. ракі́тнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тальни́к м., бот. ракі́тнік, -ку м.; ракі́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)