ра́кавінка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ра́кавінка ра́кавінкі
Р. ра́кавінкі ра́кавінак
Д. ра́кавінцы ра́кавінкам
В. ра́кавінку ра́кавінкі
Т. ра́кавінкай
ра́кавінкаю		 ра́кавінкамі
М. ра́кавінцы ра́кавінках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́кавінка ж. раку́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́кавінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да ракавіна (у 1, 2 знач.); невялікая ракавіна. Разам з каменьчыкамі пясчанае дно акварыума ўсцілаюць малыя і большыя ракавінкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́кавіна, -ы, мн. -ы, -він, ж.

1. Цвёрдае ахоўнае покрыва некаторых беспазваночных жывёл у выглядзе вітай, авальнай або створкавай каробкі.

Р. малюска.

2. Назва розных прадметаў, якія сваім знешнім выглядам нагадваюць ракавіну (у 1 знач.).

Вушная р.

Мыцца над ракавінай.

3. Пустата ў метале, бетоне, гіпсе і пад., утвораная пры пераходзе рэчыва з вадкага стану ў цвёрды (спец.).

Усадачная р.

|| памянш.-ласк. ра́кавінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. ра́кавінны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раку́шка ра́кавінка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

muszelka

ж. ракавінка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sea shell

марска́я ра́кавінка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clamshell

[ˈklæmʃel]

n.

ра́кавінка малю́ска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Múschel

f -, -n ра́кавіна, ра́кавінка; тэх. каро́бка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Múschelschale

f -, -n му́шля, ра́кавінка, бакаві́нка ра́кавіны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)