раз’я́трыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раз’я́труся раз’я́трымся
2-я ас. раз’я́трышся раз’я́трыцеся
3-я ас. раз’я́трыцца раз’я́трацца
Прошлы час
м. раз’я́трыўся раз’я́трыліся
ж. раз’я́трылася
н. раз’я́трылася
Загадны лад
2-я ас. раз’я́трыся раз’я́трыцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час раз’я́трыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раз’я́трыцца сов. растрави́ться, разбереди́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раз’я́трыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Моцна раздражніцца, раззлавацца, раз’юшыцца. Таго ж вечара Пракоп і раз’ятрыўся, што ператоўк усе гладышы, якія толькі былі. Вітка.

2. Моцна развярэдзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Раз’я́трыцца, розʼятрыцца ’моцна раздражніцца, раззлавацца, раз’юшыцца’, ’развярэдзіцца, разбалецца’ (КСТ), разʼя́дрыцца ’развярэдзіцца, разбалецца’, ’разрасціся’ (чэрв., шчуч., Сл. ПЗБ). Ад я́трыць, я́трыцца ’запаляцца, чырванець’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раз’я́трывацца, раз’я́трыцца разм. (моцна раззлавацца) in Zorn [Wut, Raseréi] geráten*; áufbrausen vi (s, h)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раз’я́трывацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да раз’ятрыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбереди́ться разверадзі́цца, развярэ́дзіцца, раздражні́цца, раз’я́трыцца, расцвялі́цца; см. разбере́живаться​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

amok [əˈmɒk] adv. :

♦

run amok ашале́ць; раз’ю́шыцца; развар’ява́цца; раз’я́трыцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

растрави́ться

1. (прийти в болезненное состояние от какого-л. раздражения) раздражні́цца, раз’я́трыцца;

2. хим. растраві́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбушава́цца, ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.

1. Пачаць моцна бушаваць; стаць бурным (пра стыхійныя з’явы). Пажар разбушаваўся. □ Уначы навальніца разбушавалася зноў. Карпаў. [Акіян] на другі дзень нашага плавання разбушаваўся і злосна са стогнам кідаў на цеплаход свае магутныя хвалі. Філімонаў.

2. перан. Разм. Пачаць буяніць, раз’ятрыцца. [Комлік] чакаў, што Кашын разбушуецца, учыніць скандал, але той толькі спахмурнеў на міг і падаўся ў кухню рыхтаваць закуску. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)