раз’я́траны, -ая, -ае.

1. Раззлаваны, раз’юшаны.

Р. бык.

2. Моцна развярэджаны, растрывожаны.

Балелі раз’ятраныя раны.

|| наз. раз’я́транасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раз’я́траны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раз’я́траны раз’я́траная раз’я́транае раз’я́траныя
Р. раз’я́транага раз’я́транай
раз’я́транае		 раз’я́транага раз’я́траных
Д. раз’я́транаму раз’я́транай раз’я́транаму раз’я́траным
В. раз’я́траны (неадуш.)
раз’я́транага (адуш.)		 раз’я́траную раз’я́транае раз’я́траныя (неадуш.)
раз’я́траных (адуш.)
Т. раз’я́траным раз’я́транай
раз’я́транаю		 раз’я́траным раз’я́транымі
М. раз’я́траным раз’я́транай раз’я́траным раз’я́траных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раз’я́траны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раз’я́траны раз’я́траная раз’я́транае раз’я́траныя
Р. раз’я́транага раз’я́транай
раз’я́транае		 раз’я́транага раз’я́траных
Д. раз’я́транаму раз’я́транай раз’я́транаму раз’я́траным
В. раз’я́траны (неадуш.)
раз’я́транага (адуш.)		 раз’я́траную раз’я́транае раз’я́траныя (неадуш.)
раз’я́траных (адуш.)
Т. раз’я́траным раз’я́транай
раз’я́транаю		 раз’я́траным раз’я́транымі
М. раз’я́траным раз’я́транай раз’я́траным раз’я́траных

Кароткая форма: раз’я́трана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раз’я́траны растра́вленный, разбережённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раз’я́траны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раз’ятрыць.

2. у знач. прым. Які раз’ятрыўся; раз’юшаны. Раз’ятраны бык. □ [Селянін] пачаў расказваць, як чулі яны са свае вёскі гэты бой і як пасля туды наскочылі раз’ятраныя фашысты, пагражала спаліць да аднае хаты. Чыгрынаў. [Йонас] выбег з барака і кінуўся ўцякаць ад раз’ятранага Кузьмы, які імчаўся за ім. Броўка. // Які адлюстроўвае моцнае раздражненне, злосць. Раз’ятраны позірк. □ Твары салдат былі ва ўсіх грозныя, у некаторых раз’ятраныя. Лынькоў. // перан. Вельмі моцны; шалёны, неўтаймаваны. Захутаўшы ў каўнер галаву, Валя сядзела поруч з Васілём і моўчкі прыслухоўвалася, як шалее раз’ятраны вецер. Шашкоў.

3. у знач. прым. Моцна развярэджаны, раздражнёны, растрывожаны. Цішыня і раз’ятраны боль У зялёным лясным шпіталі. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

frenzied [ˈfrenzɪd] adj. шалёны, раз’ю́шаны, раз’я́траны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ferocious [fəˈrəʊʃəs] adj. лю́ты, раз’ю́шаны, раз’я́траны, жо́рсткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фашысто́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і фашысцкі. Палай жа, Іспанія, гневам палай, Знішчай фашыстоўскі раз’ятраны зброд! Рэспубліканцы! Рот фронт! Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раззу́женный

1. раздра́жнены, раз’я́траны; расцве́лены;

2. разахво́чаны; см. раззуди́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fierce [fɪəs] adj.

1. раз’ю́шаны, раз’я́траны, разлютава́ны, шалёны; жо́рсткі

2. ве́льмі мо́цны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)