разя́віцца, разя́ўлюся, разя́вішся, разя́віцца; зак. (разм.).

1. Шырока раскрыцца (пра рот, пашчу).

2. перан. Уставіцца вачыма, позіркам.

Чаго ты разявіўся на мяне?

|| наз. разяўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разя́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разя́ўлюся разя́вімся
2-я ас. разя́вішся разя́віцеся
3-я ас. разя́віцца разя́вяцца
Прошлы час
м. разя́віўся разя́віліся
ж. разя́вілася
н. разя́вілася
Загадны лад
2-я ас. разя́ўся разя́ўцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час разя́віўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разя́віцца сов.

1. разг. раскры́ться, рази́нуться;

2. перен., прост. заора́ть;

р. на каго́-не́будзь — заора́ть на кого́-л.;

3. перен., прост. (смотреть, не сводя глаз) уста́виться;

чаго́ ты разя́віўся на мяне́? — чего́ ты уста́вился на меня́?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разя́віцца, разяўлюся, разявішся, разявіцца; зак.

Разм. Шырока раскрыцца (пра рот, пашчу). Твар у пасажыра выцягнуўся, смешна разявіўся рот, але ніхто на гэта не ўсміхнуўся, ніхто нават не звярнуў увагі. Васілёнак. // Шырока раскрыць рот (пра чалавека). З дзіву — аж разявіўся [паліцай]: што мы за такія? Таўлай. Як выскачыў з залы «Салавей», не захацеўшы быць «панскім салаўём», усе госці разявіліся ад дзіва. Бядуля. // перан. Груб. Сказаць што‑н., гаркнуць. — Ну куды так маеш рупіцца? Сёння ж нядзеля... — разявіўся і Джвучка. Пташнікаў. // перан. Уставіцца вачыма, позіркам, разглядаючы каго‑, што‑н. — Што за гармідар тут? — накінуўся .. [містэр Крукер] на грузчыкаў. — Тыя маўчалі, пазіраючы на яго спадылба і мімаволі сціскаючы кулакі.. — Ну, ты чаго разявіўся на мяне? — тыцнуў ён палкай у грудзі аднаго з грузчыкаў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разя́віцца

1. sich öffnen; áufgehen* vi (s);

2. (утаропіцца) ánstarren vt, fixíeren vt; разм. den Mund weit áufmachen, [áufreißen* vt, áufsperren vt]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рази́нуться разя́віцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разяўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да разявіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразяўля́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑яецеся, ‑яюцца; зак.

Разявіцца — пра ўсіх, многіх. [Ураднік:] — Чаго паразяўляліся? Марш па хатах. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́рзнуться раскры́цца, мног. параскрыва́цца, расчыні́цца, мног. парасчыня́цца; разя́віцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Разя́віць ’раскрыць (рот)’ (ТСБМ), раззя́віць, роззя́віць, разьзя́віць ’раздуць, раскрыць (рот)’ (смарг., лях., віл., беласт., маст., шчуч., Сл. ПЗБ; Гарэц., Нас., Мал., Мядзв., Др.-Падб., Мат. Гом.), ’крычаць’, перан. ’адчыніць’ (Сл. ПЗБ), розя́віць, роззя́віць, розе́віць ’шырока адкрыць (рот)’ (ТС), разя́віцца, разя́віца ’раскрыць рот’, ’крычаць’, ’раскрычацца’ (шальч., трак., шчуч., даўг., Сл. ПЗБ), разяўля́цца ’зяваць’ (Яруш.). Ад раз- і зява́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)