разува́цца гл. разуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разува́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разува́юся разува́емся
2-я ас. разува́ешся разува́ецеся
3-я ас. разува́ецца разува́юцца
Прошлы час
м. разува́ўся разува́ліся
ж. разува́лася
н. разува́лася
Загадны лад
2-я ас. разува́йся разува́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час разува́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разува́цца несов., возвр., страд. разува́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разува́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разуцца.

2. Зал. да разуваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разува́цца sich (D) die Schúhe áusziehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разу́цца, разу́юся, разу́ешся, разу́ецца; зак.

Зняць са сваіх ног абутак.

|| незак. разува́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разува́ться возвр., страд. разува́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozzuwać się

незак. разувацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разбу́цца, ’разуцца’, разбува́цца ’разувацца’ (Сцяшк. Сл.), разбува́ць ’разуваць’ (Федар.), разбу́ты ’босы’ (Сцяшк. Сл.). Да *raz‑uti. Каранёвае ‑б‑ з’явілася ў выніку перараскладання частак слова з *ob‑uti, гл. абу́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Распрана́цца ’знімаць з сябе верхняе адзенне’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ), роспрана́цца ’скідаць верхнюю вопратку’ (ТС), ’раскрывацца’ (Сл. ПЗБ). Роднаснае да вопратка, апра́нуты, распра́таваць (гл.). Параўн. тыпалагічную паралель абувацца — разувацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)