разні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж. (разм.).

Прадпрыемства, дзе рэжуць жывёлу; бойня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разні́ца разні́цы
Р. разні́цы разні́ц
Д. разні́цы разні́цам
В. разні́цу разні́цы
Т. разні́цай
разні́цаю		 разні́цамі
М. разні́цы разні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разні́ца ж., разг. скотобо́йня; бо́йня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разні́ца, ‑ы, ж.

Разм. Прадпрыемства, дзе рэжуць жывёлу; бойня. Цётка Двойра прыбірала ў іх у хаце і гатавала .. [дзецям] есці, калі Шолам прыносіў з разніцы кавалак мяса. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разні́ца ж Schláchthof m -(e)s, -höfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Разні́ца ’бойня’ (ТСБМ; зэльв., Сл. ПЗБ), ’сячкарня’ (брасл., Сл. ПЗБ), ’бойня’, ’крама, дзе прадаюць мяса’ (Бяльк., Янк. БП, Яруш., Бір. Дзярж.), в.-луж. rěznica ’бойня’. Ад рэ́заць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скотобо́йня бо́йня, -ні ж., разні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́зня ж гл разніца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rzeźnia

ж. бойня, разніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рэ́зніца ’сячкарня’ (ЛА, 2, Мат. Гом.), ’бойня; мясныя яткі’ (Нас., ТС), рэ́зьніца ’тс’ (Байк. і Некр.), ’сячкарня (саламарэзка)’ (Бяльк.). Гл. разніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)