разніма́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разніма́ю разніма́ем
2-я ас. разніма́еш разніма́еце
3-я ас. разніма́е разніма́юць
Прошлы час
м. разніма́ў разніма́лі
ж. разніма́ла
н. разніма́ла
Загадны лад
2-я ас. разніма́й разніма́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разніма́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разніма́ць несов.

1. разнима́ть; (челюсти) разжима́ть;

2. (дерущихся) разнима́ть, разводи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разніма́ць

1. (на часткі) aus¦einánder néhmen* vt;

2. разм. (задзіраў) aus¦einánder bríngen* vt, trénnen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разня́ць, -німу́, -німеш, -німе; -німі́; -ня́ты; зак., каго-што.

1. Аддзяліць адно ад другога; раз’яднаць.

Р. кулак.

2. Развесці ў бакі тых, хто б’ецца.

Р. забіяк.

|| незак. разніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разніма́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздыма́ць несов., см. разніма́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разніма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разнімаць — разняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разніма́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разняцца.

2. Зал. да разнімаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнима́ть несов., в разн. знач. разніма́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozbraniać

незак. разнімаць, разбароньваць;

rozbraniać bijących się — разнімаць задзір; спыняць бойку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)