разнабо́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. разнабо́й
Р. разнабо́ю
Д. разнабо́ю
В. разнабо́й
Т. разнабо́ем
М. разнабо́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разнабо́й, -ю, м.

Адсутнасць узгодненасці, зладжанасці, адзінства ў чымн.

Ліквідаваць р. у працы.

Р. у правапісе.

|| прым. разнабо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разнабо́й, -бо́ю м. разнобо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разнабо́й, ‑ю, м.

Адсутнасць узгодненасці, зладжанасці, адзінства ў чым‑н. Разнабой у пастаноўцы націску. Разнабой у датаванні. □ — Зайдзі на нашу ферму і паглядзі, колькі там усякіх парод? Да дзесятка налічыш, — самы што ні на ёсць разнабой. Кулакоўскі. Прапусціўшы па чарцы, у разнабой загаманілі за сталамі жанкі і мужчыны, зноў заспявалі дзяўчаты. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнабо́й м. Úneinigkeit f -, Únstimmigkeit f -; Ínkonsequenz f - (непаслядоўнасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разнобо́й разг. разнабо́й, -бо́ю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozdźwięk, ~u

м.

1. рознагалоссе; разлад, разнабой;

2. кніжн. гук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

discord

[ˈdɪskɔrd]

1.

n.

1) разла́д -у m., нязго́да f.; рознагало́сьсе n., разнабо́й -ю m.

2) Mus. дысана́нс -у m., несугу́чнасьць, несула́днасьць f.

3) ля́скат, бра́згат -у m.

2.

v.i.

не пагаджа́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)