размя́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размя́ты размя́тая размя́тае размя́тыя
Р. размя́тага размя́тай
размя́тае		 размя́тага размя́тых
Д. размя́таму размя́тай размя́таму размя́тым
В. размя́ты (неадуш.)
размя́тага (адуш.)		 размя́тую размя́тае размя́тыя (неадуш.)
размя́тых (адуш.)
Т. размя́тым размя́тай
размя́таю		 размя́тым размя́тымі
М. размя́тым размя́тай размя́тым размя́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размя́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размя́ты размя́тая размя́тае размя́тыя
Р. размя́тага размя́тай
размя́тае		 размя́тага размя́тых
Д. размя́таму размя́тай размя́таму размя́тым
В. размя́ты (неадуш.)
размя́тага (адуш.)		 размя́тую размя́тае размя́тыя (неадуш.)
размя́тых (адуш.)
Т. размя́тым размя́тай
размя́таю		 размя́тым размя́тымі
М. размя́тым размя́тай размя́тым размя́тых

Кароткая форма: размя́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размя́ты размя́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад размяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умя́тый

1. утапта́ны, мног. паўто́птваны;

2. размя́ты; уме́шаны, разме́шаны; см. умя́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размя́ць, разамну́, разамне́ш, разамне́; разамнём, разамняце́, разамну́ць; разамні́; размя́ты; зак.

1. гл. мяць.

2. перан., каго-што. Рухамі прывесці цела ў стан фізічнай бадзёрасці (разм.).

Р. ногі.

|| незак. разміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. размі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жава́ны і жо́ваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад жаваць.

2. у знач. прым. Расцёрты, размяты зубамі. Настаўніца назвала .. [Сержаў] учынак з жаванай паперай хуліганствам. Чорны. // перан. Разм. Які доўга і неаднаразова абмяркоўваўся; зацяганы. Жаванае пытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяць, мну, мнеш, мне; мнём, мняце́, мнуць; мні; мя́ты; незак., што.

1. Сціскаючы, ператвараць у мяккую масу, рабіць мяккім.

М. лён.

2. Рабіць няроўным, камячыць.

М. паперу.

3. Аб раслінах: прыгінаць, прытоптваць да зямлі.

М. траву.

4. Есці з апетытам, умінаць (разм.).

|| зак. змяць, самну́, самне́ш, самне́; самнём, самняце́, самну́ць; самні; змя́ты і размя́ць, разамну́, разамне́ш, разамне́; разамнём, разамняце́, разамну́ць; разамні; размя́ты (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цёрты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад церці.

2. у знач. прым. Размяты, растоўчаны на парашок, у дробную аднародную масу. Цёртыя фарбы. Цёртая салома. □ А маці ўсё чакала, перасыпала цёртым самасадам сынавы кашулі і цёмна-сіні касцюм. Б. Стральцоў.

3. перан.; у знач. прым. Разм. Які многа бачыў у жыцці; бывалы, вопытны. Многія з выхаванцаў, што паступілі ў дзетдом у апошні час, былі хлопцы цёртыя. Нядзведскі. Як чалавек цёрты, развіты, садоўнік разбіраўся ў людзях, меў падыход да іх. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)