размяка́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. размяка́ю размяка́ем
2-я ас. размяка́еш размяка́еце
3-я ас. размяка́е размяка́юць
Прошлы час
м. размяка́ў размяка́лі
ж. размяка́ла
н. размяка́ла
Загадны лад
2-я ас. размяка́й размяка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час размяка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размяка́ць несов., прям., перен. размяка́ть; см. размя́кнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да размякнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размяка́ць weich wérden (тс. перан.); áufweichen vi (s); mürbe wérden (пра плады)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

размя́кнуць, -ну, -неш, -не; размя́к, -кла; -ні́; зак.

1. гл. мякнуць.

2. перан. Стаць вялым, расслабіцца, а таксама прыйсці ў стан чуллівасці.

Р. ад пахвалы.

|| незак. размяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Размяка́ць ’разбухаць’ (мядз., Сл. ПЗБ), ’размакаць’ (Нас.), размякчэ́ць ’зрабіцца мяккім’ (Юрч. СНЛ). Ад раз- і мя́кнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

намяка́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

Размякаць ад вільгаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размяка́ть несов., прям., перен. размяка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odmiękać

незак. размякаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разпрыва́ць ’размякаць, разбухаць’ (Сцяшк.). Ад прэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)