размо́латы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размо́латы размо́латая размо́латае размо́латыя
Р. размо́латага размо́латай
размо́латае		 размо́латага размо́латых
Д. размо́латаму размо́латай размо́латаму размо́латым
В. размо́латы (неадуш.)
размо́латага (адуш.)		 размо́латую размо́латае размо́латыя (неадуш.)
размо́латых (адуш.)
Т. размо́латым размо́латай
размо́латаю		 размо́латым размо́латымі
М. размо́латым размо́латай размо́латым размо́латых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размо́латы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размо́латы размо́латая размо́латае размо́латыя
Р. размо́латага размо́латай
размо́латае		 размо́латага размо́латых
Д. размо́латаму размо́латай размо́латаму размо́латым
В. размо́латы (неадуш.)
размо́латага (адуш.)		 размо́латую размо́латае размо́латыя (неадуш.)
размо́латых (адуш.)
Т. размо́латым размо́латай
размо́латаю		 размо́латым размо́латымі
М. размо́латым размо́латай размо́латым размо́латых

Кароткая форма: размо́лата.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размо́латы размо́лотый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размо́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад размалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размо́лотый размо́латы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пытлява́ны, -ая, -ае.

1. Пра муку: дробна размолаты і прасеяны.

2. Выпечаны з такой мукі.

П. хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размо́ланы, см. размо́латы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́латы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад малоць.

2. у знач. прым. Размолаты, змолаты. Молатыя сухары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алеба́стр, ‑у, м.

1. Празрысты дробназярністы гіпсавы камень, які ўжываецца для арнаментных вырабаў.

2. Абпалены і размолаты белы гіпс, які выкарыстоўваецца ў будаўніцтве як вяжучы матэрыял.

[Грэч. alábastros, ад назвы горада ў Егіпце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пытлява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пытляваць.

2. у знач. прым. Дробна размолаты і прасеяны (пра муку, пераважна жытнюю). Пытляваная мука. // Спечаны з такой мукі. Пытляваны хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)