назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| размежава́ння | |
| размежава́нню | |
| размежава́ннем | |
| размежава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| размежава́ння | |
| размежава́нню | |
| размежава́ннем | |
| размежава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1.
2. разграниче́ние;
1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
размежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны;
1. Раздзяліць, правёўшы межы.
2.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
размежава́цца, -мяжу́юся, -мяжу́ешся, -мяжу́ецца; -мяжу́йся;
1. Раздзяліцца, устанавіўшы межы паміж землямі, уладаннямі.
2.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нацыянальна-дзяржаўнае
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
разграниче́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
размежева́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паддо́пытнасць, ‑і,
1. Знаходжанне пад следствам.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)