размары́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. размары́н
Р. размары́ну
Д. размары́ну
В. размары́н
Т. размары́нам
М. размары́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размары́н, -у, м.

1. Паўднёвая вечназялёная расліна сямейства губакветных, з якой здабываюць эфірны алей.

2. Гатунак яблыкаў.

|| прым. размары́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размары́н, -ну м., бот. розмари́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размары́н, ‑у, м.

1. Вечназялёная духмяная расліна сямейства губакветных, з лісця і галін якога здабываецца эфірны алей.

2. Зімовы сорт яблыні з араматнымі салодкімі пладамі. // Яйцападобны плод гэтай яблыні.

[Лац. rosmarinus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размарын

т. 13, с. 260

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

размары́н м. бат. Rosmarín m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

размары́н

(н.-лац. rosmarinus, ад лац. ros marinus = марская раса)

1) вечназялёная кустовая расліна сям. ясноткавых з лінейным лісцем і блакітнаватымі або белымі кветкамі, пашыраная ў Міжземнамор’і; дае эфірны алей; на Беларусі вырошчваецца як лекавая і дэкаратыўная;

2) зімовы сорт яблыні з пахучымі салодкімі пладамі, а таксама плод гэтай яблыні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Размары́н 1 ’вечназялёная духмяная расліна’ (Некр. і Байк.), ст.-бел. розмаринъ (1710), рус. розмари́н, розмари́н, польск. rozmaryn, чэш. rozmarýna, славац. rozmarín, в.-луж. rósmarja, н.-луж. rosmar(i)ja, славен. rọ̑žmarin, харв. rozma(ri)n. Праз ням. Rosmarin з лац. rōsmarīnus ’тс’ < rōs marīnus ’марская раса’.

Размары́н 2 ’стома’ (КЭС). Назоўнік, утвораны ад дзеяслова размары́ць ’давесці да расслабленага, санлівага стану’, як ме́шань ад мяша́ць. Гл. ма́рыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

розмари́н бот. размары́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rosemary [ˈrəʊzməri] n. bot. размары́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)