разгіна́цца гл. разагнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгіна́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разгіна́юся разгіна́емся
2-я ас. разгіна́ешся разгіна́ецеся
3-я ас. разгіна́ецца разгіна́юцца
Прошлы час
м. разгіна́ўся разгіна́ліся
ж. разгіна́лася
н. разгіна́лася
Загадны лад
2-я ас. разгіна́йся разгіна́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час разгіна́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгіна́цца несов., возвр., страд. разгиба́ться; см. разагну́цца, разгіна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разагнуцца.

2. Зал. да разгінаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разагну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Выпрастацца (пра каго-, што-н. сагнутае і пад.).

|| незак. разгіна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і разгіба́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгиба́ться возвр., страд. разгіна́цца, разгіба́цца; выпро́ствацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozginać się

незак. разгінацца, разгібацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozkurczać się

незак. расціскацца; разгінацца; выпроствацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unbend [ʌnˈbend] v. (unbent)

1. разгіба́ць; разгіба́цца; разгіна́ць; разгіна́цца

2. выпро́стваць, выпро́ствацца; выраўно́ўваць, выраўно́ўвацца

3. расслабля́цца;

unbend the mind даць адпачы́нак галаве́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ушпілі́цца, ушпілюся, ушпілішся, ушпіліцца; зак.

1. Зашпіліць на сабе адзенне.

2. перан. Разм. Моцна ўхапіцца, учапіцца за што‑н. Рукі.. [Патапчыка] моцна ўшпіліліся ў Алесеў каўнер і, здаецца, згубілі здольнасць разгінацца. Чарнышэвіч. [Зося:] — Вось, будзе вам сварыцца, а то за мяне ты гатовы яшчэ за чубкі ўшпіліцца. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)