Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разга́р, -у, м.
Пара самага высокага развіцця, самага моцнага праяўлення чаго-н., момант найвышэйшага напружання ў развіцці чаго-н.
У разгары пасяўная.
Вясна ў разгары.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разга́рразга́р, -ру м.;
в разга́ре борьбы́ у разга́ры барацьбы́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разга́р, -ру м.разга́р;
ле́та ў са́мым ~ры — ле́то в са́мом разга́ре;
у ~ры барацьбы́ — в разга́ре борьбы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разга́р, ‑у, м.
1. Пара самага высокага развіцця, самага моцнага праяўлення чаго‑н.; момант найвышэйшага напружання чаго‑н. Вясна ў разгары. Ціха і цёпла.Гаўрылкін.Вяселле было ў самым разгары, калі Фёдар Цімафеевіч раптам падняўся з-за стала і сказаў: — Вы тут, дарагія госцейкі, гуляйце, гуляйце, весяліцеся, а я пайду..Васілёнак.— Калона бронемашын! — у самы разгар бою далажылі нашы разведчыкі, і камандзір выпусціў зялёную ракету — сігнал да агульнага адступлення.Карпюк.
2.Спец. Акісленне ўнутранай паверхні ствала гарматы ад прарыву парахавых газаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разга́рм.разм. Höhepunkt m -(e)s;
разга́р ле́та im Hóchsommer;
у разга́р бі́твы im Éifer des Geféchts;
у разга́р вайны́ mítten im Kríeg*;
у разга́р дэба́таў als die Debátte ihren Höhepunkt erréicht hatte;
рабо́та ў по́ўным разга́ры es ist Hóchbetrieb
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Hóchsaison
[-sεzɔ˜:]
f -, -s разга́р сезо́ну
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
thick1[θɪk]n. гушчыня́; разга́р; пе́кла
♦
in the thick of smth. у са́май гу́шчы чаго́-н.;
thro ugh thick and thin наперако́р усі́м перашко́дам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ле́тан. Sómmer m -s, -;
ле́там im Sómmer;
разга́р ле́та Hóchsommer m;
◊
ба́біна ле́та Altwéibersommer m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пе́кла, -а, н.
1. Паводле рэлігійна-містычных уяўленняў — месца, дзе церпяць вечныя пакуты душы памерлых грэшнікаў.
У чорта ў пекле.
Лезці раней за бацьку ў пекла (прымаўка: паспешліва і недарэчна ўмешвацца ў чые-н. справы, апярэджваючы каго-, што-н.; разм., іран.)
2. Моцная гарачыня, спёка (разм.).
Не сядзі на самым пекле.
Трапіць у самае п. (перан.: у гарачае месца бою, у разгар злосных спрэчак і пад.).
3.перан. Пра нясцерпныя ўмовы жыцця, іншыя ўмовы, стан.
П. вайны.
Душэўнае п.
|| прым.пяке́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)