разву́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разву́чаны разву́чаная разву́чанае разву́чаныя
Р. разву́чанага разву́чанай
разву́чанае		 разву́чанага разву́чаных
Д. разву́чанаму разву́чанай разву́чанаму разву́чаным
В. разву́чаны (неадуш.)
разву́чанага (адуш.)		 разву́чаную разву́чанае разву́чаныя (неадуш.)
разву́чаных (адуш.)
Т. разву́чаным разву́чанай
разву́чанаю		 разву́чаным разву́чанымі
М. разву́чаным разву́чанай разву́чаным разву́чаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разву́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разву́чаны разву́чаная разву́чанае разву́чаныя
Р. разву́чанага разву́чанай
разву́чанае		 разву́чанага разву́чаных
Д. разву́чанаму разву́чанай разву́чанаму разву́чаным
В. разву́чаны (неадуш.)
разву́чанага (адуш.)		 разву́чаную разву́чанае разву́чаныя (неадуш.)
разву́чаных (адуш.)
Т. разву́чаным разву́чанай
разву́чанаю		 разву́чаным разву́чанымі
М. разву́чаным разву́чанай разву́чаным разву́чаных

Кароткая форма: разву́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разву́чаны разу́ченный, вы́ученный; см. развучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разву́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад развучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разу́ченный разву́чаны, вы́вучаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)