Verbum

анлайнавы слоўнік

разверадзі́ць гл. верадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разверадзі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разверадзі́ць несов. разбереди́ть;

р. ра́ну — разбереди́ть ра́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верадзі́ць, вераджу́, вярэ́дзіш, вярэ́дзіць; вярэ́джаны; незак., што (разм.).

Шкодзіць што-н. сабе, натруджваючы, надрываючы, або раздражняць балючае.

В. рукі, спіну.

В. рану.

В. сардэчныя раны (перан.: выклікаць цяжкія ўспаміны).

|| зак. зверадзі́ць, звераджу́, звярэ́дзіш, звярэ́дзіць; звярэ́джаны і разверадзі́ць, -вераджу́, -вярэ́дзіш, -вярэ́дзіць; -вярэ́джаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развярэ́дзіць сов., см. разверадзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развереди́ть сов., прост. разверадзі́ць, развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Наказі́рыць ’разверадзіць, дапячы’ (слонім., Жыв. сл.). Няясна, магчыма, да казіць ’псаваць, шкодзіць’ з экспрэсіўным суфіксам ‑ір‑(‑ыр‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozjątrzyć

зак.

1. раздражніць; раззлаваць;

2. разверадзіць, растрывожыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разбереди́ть сов.

1. (вызвать боль) разверадзі́ць, развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць;

разбереди́ть ра́ну разверадзі́ць (развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць) ра́ну;

2. перен. (растревожить, разволновать) растрыво́жыць, расхвалява́ць;

разбереди́ть ду́шу растрыво́жыць (расхвалява́ць) ду́шу;

3. перен. (возбудить, усилить) раздражні́ць;

разбереди́ть самолю́бие раздражні́ць самалю́бства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растрави́ть сов.

1. (вызвать раздражение) раздражні́ць, разверадзі́ць, раз’я́трыць;

растрави́ть ра́ну раздражні́ць (разверадзі́ць, раз’я́трыць) ра́ну;

2. перен. растрыво́жыць; раздражні́ць, разахво́ціць;

растрави́ть ста́рое го́ре растрыво́жыць старо́е го́ра;

они́ его́ растрави́ли яны́ яго́ раздражні́лі;

3. (раздразнить) прост. раздражні́ць;

растрави́ть соба́к раздражні́ць саба́к;

4. хим. растраві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)