разбура́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбура́ецца разбура́юцца
Прошлы час
м. разбура́ўся разбура́ліся
ж. разбура́лася
н. разбура́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбура́цца несов., см. разбу́рвацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбура́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разбурыцца.

2. Зал. да разбураць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбура́цца verfllen* vi (s); zu Grnde [zugrnde] ghen* (гінуць); instürzen vi (s) (пра будынкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разбуры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -бу́рыцца; зак.

1. Разваліцца, зламацца.

Старая хата разбурылася.

2. перан. Парушыцца, разладзіцца.

Планы мае разбурыліся.

|| незак. разбу́рвацца, -аецца і разбура́цца, -а́ецца.

|| наз. разбу́рванне, -я, н. і разбурэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буры́цца, бурыцца; незак.

Разм.

1. Разбурацца, рушыцца, развальвацца. // перан. Разбурацца, аказвацца нежыццёвым.

2. Зал. да бурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуры́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбу́рыцца разбу́рацца
Прошлы час
м. разбуры́ўся разбуры́ліся
ж. разбуры́лася
н. разбуры́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руйнава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ну́ецца; незак.

Ператварацца ў руіны (у 1 знач.), разбурацца.

Замак руйнуецца.

Руйнаваліся старадаўнія звычаі (перан.: знішчаліся).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

go glimmering

гі́нуць, прапада́ць; разбура́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разруша́ться

1. разбура́цца, разбу́рвацца; разва́львацца;

2. перен. разбу́рвацца, псава́цца; расстро́йвацца;

3. страд. разбура́цца, разбу́рвацца; псава́цца; губі́цца; расстро́йвацца; см. разруша́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)