разбо́рка гл. разабраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбо́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. разбо́рка
Р. разбо́ркі
Д. разбо́рцы
В. разбо́рку
Т. разбо́ркай
разбо́ркаю
М. разбо́рцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбо́рка ж., в разн. знач. разбо́рка, -кі ж., разбіра́нне, -ння ср.;

разбо́рка пи́сем разбо́рка (разбіра́нне) лісто́ў;

разбо́рка маши́ны разбо́рка (разбіра́нне) машы́ны;

разбо́рка кирпи́чных зда́ний разбо́рка цагля́ных буды́нкаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́рка ж., в разн. знач. разбо́рка;

р. апара́та — разбо́рка аппара́та;

р. фунда́мента — разбо́рка фунда́мента;

р. па сарта́х — разбо́рка по сорта́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. разбіраць — разабраць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбо́рка ж.

1. (тавараў і г. д.) Sortíerung f -, -en;

2. (машыны і г. д.) Aus¦einándernehmen n -s; Demontáge [-ʒə] f -; Zerlégen n -s, Zerlégung f -;

3. (руін) Enttrümmerung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разабра́ць, -збяру́, -збярэ́ш, -збярэ́; -збяро́м, -збераце́, -збяру́ць; -збяры́; -забра́ны; зак.

1. што. Раз’яднаць, разняць што-н. на састаўныя часткі.

Р. гадзіннік.

Р. старую хату.

2. каго-што. Узяць усё, раскупіць.

Р. падручнікі.

Разабралі тавар.

3. што. Рассартаваць, прывесці ў парадак, размясціць у пэўным парадку.

Р. лісты.

Р. дакументы.

4. каго-што. Спарадкаваць, раздзяліўшы мяса і сала і іншыя часткі.

Р. кабана.

5. перан., што. Даследуючы, высветліць, даць ацэнку чаму-н.

Р. сачыненні вучняў.

Р. сказ па часцінах мовы.

6. перан., што. Распазнаць, адрозніць што-н.

Р. почырк.

Р. гатунак груш на смак.

Не р., што ён гаворыць.

7. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго (што). Ахапіць, апанаваць (пра пачуццё, жаданне і пад.; разм.).

Яе разабрала злосць.

Дзяцей разабрала цікавасць.

8. Выклікаць ап’яненне (разм.).

Яго разабрала (безас.) пасля шклянкі гарэлкі.

◊

Не разбяры-бяры (разм.) — пра што-н. вельмі заблытанае, незразумелае.

Разабраць па костачках (разм.) — дэталёва абмеркаваць, абгаварыць каго-, што-н.

(Усю) ноч разбяруць (разм.) — не будзе калі спаць.

|| незак. разбіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разбо́р, -у, м. (да 1—6 знач.) і разбо́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэманта́ж, ‑у, м.

Разборка машын, станкоў, абсталявання і інш. пры рамонце або перамяшчэнні іх на новае месца.

[Фр. démontage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozbieranie

н.

1. разборка;

rozbieranie maszyn — разборка машын;

2. распрананне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ábtragung

f -, -en разбо́рка, злом; ліквіда́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)