разбо́йніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. разбо́йніцтва
Р. разбо́йніцтва
Д. разбо́йніцтву
В. разбо́йніцтва
Т. разбо́йніцтвам
М. разбо́йніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбо́йніцтва ср. разбо́йничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́йніцтва, ‑а, н.

Разбойніцкая дзейнасць; разбой. [Паэта] не магла задаволіць, як гэта робіцца ў легендзе, простая канстатацыя факта, што прычынай разбойніцтва Машэкі было нешчаслівае каханне. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбо́йничество разбо́йніцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)