разабра́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разабра́ны разабра́ная разабра́нае разабра́ныя
Р. разабра́нага разабра́най
разабра́нае
разабра́нага разабра́ных
Д. разабра́наму разабра́най разабра́наму разабра́ным
В. разабра́ны (неадуш.)
разабра́нага (адуш.)
разабра́ную разабра́нае разабра́ныя (неадуш.)
разабра́ных (адуш.)
Т. разабра́ным разабра́най
разабра́наю
разабра́ным разабра́нымі
М. разабра́ным разабра́най разабра́ным разабра́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разабра́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разабра́ны разабра́ная разабра́нае разабра́ныя
Р. разабра́нага разабра́най
разабра́нае
разабра́нага разабра́ных
Д. разабра́наму разабра́най разабра́наму разабра́ным
В. разабра́ны (неадуш.)
разабра́нага (адуш.)
разабра́ную разабра́нае разабра́ныя (неадуш.)
разабра́ных (адуш.)
Т. разабра́ным разабра́най
разабра́наю
разабра́ным разабра́нымі
М. разабра́ным разабра́най разабра́ным разабра́ных

Кароткая форма: разабра́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разабра́ны

1. в разн. знач. разо́бранный;

2. разде́ланный; освежёванный;

1, 2 см. разабра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разабра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разабраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разабра́ны

1. (раскуплены) usverkauft; vergrffen;

2. (на часткі) demontert, zerlgt, aus¦einnder genommen;

3. (будынак) bgetragen, bgerissen;

4. (сказ) zergledert, analysert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

освежёванный разабра́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свежёванный разабра́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разо́бранный

1. разабра́ны, мног. паразбіра́ны;

2. разабра́ны; разгле́джаны; см. разобра́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sectional [ˈsektʃənl] adj.

1. секцы́йны; разбо́рны, разабра́ны ( на часткі)

2. групавы́;

sectional interests групавы́я інтарэ́сы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bgebaut

a

1) зво́льнены

2) дэманці́раваны, разабра́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)