рады́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рады́ска рады́скі
Р. рады́скі рады́сак
Д. рады́сцы рады́скам
В. рады́ску рады́скі
Т. рады́скай
рады́скаю		 рады́скамі
М. рады́сцы рады́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рады́ска, -і, ДМ -ды́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Агародная расліна сямейства крыжакветных з ядомым круглым або падоўжаным коранем, звычайна белай або чырванаватай мякаццю і чырвонай скуркай.

Салат з радыскі.

|| прым. рады́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рады́ска ж. реди́с м., реди́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыска

т. 13, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рады́ска, ‑і, ДМ ‑дысцы; Р мн. ‑дысак; ж.

1. Аднагадовая агародная скараспелая караняплодная расліна сямейства крыжакветных.

2. зб. Невялікія ядомыя круглыя або падоўжаныя карані гэтай расліны з белай або чырванаватай мякаццю і чырвонай скуркай. Нарваць радыскі. □ [Гануля] ішла з гарода і несла ў кошыку маладзенькую радыску. Чарнышэвіч.

3. Асобны караняплод гэтай расліны. Пакаштаваўшы радыску, вырваную прама з градкі, Рыгор зазірнуў за амшанік. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рады́ска ж бат Radíes¦chen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

radish [ˈrædɪʃ] n. bot. рады́ска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

реди́с м. и реди́ска рады́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

radish

[ˈrædɪʃ]

n.

рады́ска, рэ́дзька f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Radíes¦chen

n -s, - рады́ска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)