радыка́л¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыхільнік радыкалізму (у 1 знач.), член радыкальнай партыі.

2. Прыхільнік крайніх, рашучых дзеянняў, поглядаў.

Р. у навуцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыка́л², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. У матэматыцы: знак (^), які абазначае здабыванне кораня з ліку або матэматычнага выразу, што стаіць пад гэтым знакам.

2. Устойлівая група атамаў у малекуле, якая мае няспараны электрон і здольная пераходзіць без змен з малекулы аднаго рэчыва ў малекулу другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыка́л

‘матэматычны знак; атам’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. радыка́л радыка́лы
Р. радыка́ла радыка́лаў
Д. радыка́лу радыка́лам
В. радыка́л радыка́лы
Т. радыка́лам радыка́ламі
М. радыка́ле радыка́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

радыка́л

‘прыхільнік крайніх поглядаў’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. радыка́л радыка́лы
Р. радыка́ла радыка́лаў
Д. радыка́лу радыка́лам
В. радыка́ла радыка́лаў
Т. радыка́лам радыка́ламі
М. радыка́ле радыка́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

радыка́л I м., мат., хим. радика́л;

○ свабо́дныя ~лы — свобо́дные радика́лы

радыка́л II м., полит. радика́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыка́л ​1, ‑а, м.

1. Матэматычны знак (√), якім абазначаюць дзеянне здабывання кораня, а таксама вынік здабывання кораня.

2. Устойлівая група атамаў, здольная пры хімічных пераўтварэннях пераходзіць без змен з малекулы аднаго рэчыва ў малекулу другога.

•••

Свабодныя радыкалы — кінетычна незалежныя часцінкі, якія характарызуюцца наяўнасцю няспараных электронаў.

[Ад лац. radicalis — карэнны.]

радыка́л ​2, ‑а, м.

1. У капіталістычных краінах — член палітычных партый, у праграмах якіх змяшчаецца патрабаванне дэмакратычных рэформ у рамках і ў інтарэсах буржуазнай дзяржавы. Партыя радыкалаў.

2. Прыхільнік крайніх поглядаў, рашучых дзеянняў. Малады і даволі вядомы прафесархімік Палынскі, вядомы ў Пецярбургу як крайні радыкал у сваіх палітычных перакананнях, прыехаў да .. [Пілацеева] на час летніх вакацый. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыкал,

матэматычны знак.

т. 13, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

радыкал,

член палітычнай партыі, якая змагаецца за карэнныя рэформы; прыхільнік крайніх дзеянняў і поглядаў.

т. 13, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

радыка́л​II м паліт Radikále (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радыка́л​I м матэм, хім Radikál n -s, -e;

знак радыка́ла Wúrzelzeichen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)