радзі́мая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. радзі́мая радзі́мыя
Р. радзі́май радзі́мых
Д. радзі́май радзі́мым
В. радзі́мую радзі́мых
Т. радзі́май
радзі́маю		 радзі́мымі
М. радзі́май радзі́мых

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радзі́мы, -ая, -ае (нар.-паэт.).

Родны.

Р. край.

Сустракай, радзімая (наз.), дарагіх гасцей.

○

Радзімая пляма — прыроджанае змяненне скуры.

◊

Радзімая пляма — недахоп, які з’яўляецца перажыткам чаго-н.

Радзімыя плямы мінулага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радзі́мы, ‑ая, ‑ае.

Нар.-паэт. Родны. І чырвоным сцягам раскінулася па карце радзімая краіна. Шахавец. Васільковы брала [Галя] колер на сваім радзімым полі. Дубоўка. // у знач. наз. радзі́мы, ‑ага, м.; радзі́мая, ‑ай, ж. Ласкавы зварот. Сустракай, радзімая, Мёдам, пірагамі. Броўка.

•••

Радзімая пляма гл. пляма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́мы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радзі́мы радзі́мая радзі́мае радзі́мыя
Р. радзі́мага радзі́май
радзі́мае		 радзі́мага радзі́мых
Д. радзі́маму радзі́май радзі́маму радзі́мым
В. радзі́мы (неадуш.)
радзі́мага (адуш.)		 радзі́мую радзі́мае радзі́мыя (неадуш.)
радзі́мых (адуш.)
Т. радзі́мым радзі́май
радзі́маю		 радзі́мым радзі́мымі
М. радзі́мым радзі́май радзі́мым радзі́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радзі́мы:

радзі́мая пля́ма разм. Múttermal n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

роди́мый в разн. знач. ро́дны;

◊

роди́мое пятно́ а) радзі́мы знак, радзі́мка; б) перен. радзі́мая пля́ма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пля́ма, -ы, мн. -ы, плям, ж.

1. Месца іншай афарбоўкі на якой-н. паверхні, а таксама месца, забруджанае чым-н.

Радзімая п.

Чарнільная п.

Белая п. (на геаграфічнай карце: абазначэнне недаследаванай мясцовасці; таксама перан.: пра што-н. невядомае, нявывучанае). Жоўтая п. (у сятчатцы вока: месца, вельмі чуллівае да святла; спец.).

2. перан. Што-н. ганебнае, надта непрыемнае.

П. на рэпутацыі.

|| памянш. пля́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Радзі́мы ’родны, свой (ад нараджэння); спадчынны’ (ТСБМ, Нас.), радзімы ’прыродны, ад роду’ (ТС). Ад радзіць 1 (гл.) па ўзору любімы. Сюды ж радзі́мы знак ’прыроджаная плямка на целе чалавека’ (Шат., Сцяшк.; ашм., Стан.), радзі́мая заме́тка ’тс’ (Сл. ПЗБ), радзі́мка ’тс’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), радзі́мае це́ла ’непашкоджанае месца на целе’ (Ян.), радзі́мы дзень ’дзень нараджэння’ (Мат. Гом.), параўн. рус. роди́мое пятно́, укр. роди́мка, родима пляма ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mar

[mɑ:r]

1.

v.t.

1) псава́ць (вы́гляд); шко́дзіць; збры́джваць, зга́джваць

2) абязьве́чваць, зьняве́чваць

3) псава́ць, разбура́ць, разла́джваць

2.

n.

1) пля́ма на це́ле (рубе́ц пасьля́ ра́ны, радзімая пля́ма і пад.)

2) зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пля́ма ж., пля́міна ж. Fleck -(e)s, -e, Flécken m -s, -;

со́нечныя пля́мы Sónnenflecken pl;

радзі́мая пля́ма Múttermal n -s, -e;

у пля́мах fléckig;

гане́бная пля́ма Schándfleck m -(e)s, -e, Schándmal n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)