Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
радавы́², -а́я, -о́е.
1. Які нічым не вызначаецца сярод іншых; просты, звычайны.
Р. работнік.
Р. член арганізацыі.
2. Які не належыць да каманднага, начальніцкага складу.
Р. баец.
3.у знач.наз.радавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Тое, што і салдат (у 1 знач.).
Гвардыі р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радавы́¹ гл. рад¹.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радавы́⁴, -а́я, -о́е.
Зроблены з грубай ільняной пражы; зрэбны.
Радавое палатно.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радавы́³, -а́я, -о́е.
1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).
Р. абрад.
2. Спадчынны, родавы.
Радавая маёмасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радавы́1, ‑ая, ‑ое.
1. Звычайны, просты, які нічым не вылучаецца сярод іншых. Радавы выпадак. Радавы чытач. □ Камандзір «Міцька» — гэта быў радавы савецкі чалавек, камсамолец з кубанскай станіцы.Брыль.[Асташонак:] — Жыццё ствараюць звычайныя, радавыя людзі. Іх — мільёны! Знатных жа — адзінкі.Ваданосаў.// Такі, які не займаецца кіруючай работай. Гаварылі стары майстар, інжынер, радавыя рабочыя.Кавалёў./узнач.наз.радавы́, ‑ога, м.Партыя. Я — адзін з яе радавых.Танк.
2. Які не належыць да каманднага саставу; не з’яўляецца камандным (пра ваеннаслужачых). Радавы салдат. □ Між тым якраз у той час праславіўся дзед Талаш як ваяка, ды які яшчэ ваяка: чырвоны партызан, і не радавы, не просты партызан!Колас.//узнач.наз.радавы́, ‑ога, м. Салдат. [Васіль] прайшоў праз усю вайну. Вырас з радавога да капітана, камандзіра роты.Шамякін.Для ўсіх — і радавых і генералаў — Нялёгкім быў той першы год вайны.Прыходзька.
радавы́2, ‑ая, ‑ое.
Тое, што і радковы. Радавая пасадка бульбы. Радавая веялка.
радавы́3, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.). Спраўляць радавы абрад.
2. Які пераходзіць у адным родзе з пакалення ў пакаленне; спадчынны; родавы. Радавая маёмасць. Радавая прафесія. Радавая спадчына. □ Пальцы [Луцкевіча] ўпрыгожвалі два масіўныя пярсцёнкі: адзін з пячаткай, на якой быў радавы шляхецкі герб «Навіна», на другім — масонскі знак.Машара.Сані з целам павольна прасоўваліся па снежнай дарозе да радавога маёнтка.Караткевіч.
радавы́4, ‑ая, ‑ое.
Зроблены з грубай ільняной пражы; зрэбны. Радавая тканіна.// Звязаны з апрацоўкай такой пражы і вырабам тканіны з яе. На сход прыйшлі былі Цімох з Лявонам; зайшла Макрына да Атрахіміхі — адносіла пазычанае радавое бёрда ў адзінаццаць з палавінаю пасмаў.Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радавы́
I
1.прил. (не принадлежащий к руководящему, командному составу) рядово́й;