рагавы́ гл. рог¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рагавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рагавы́ рагава́я рагаво́е рагавы́я
Р. рагаво́га рагаво́й
рагаво́е		 рагаво́га рагавы́х
Д. рагаво́му рагаво́й рагаво́му рагавы́м
В. рагавы́ (неадуш.)
рагаво́га (адуш.)		 рагаву́ю рагаво́е рагавы́я (неадуш.)
рагавы́х (адуш.)
Т. рагавы́м рагаво́й
рагаво́ю		 рагавы́м рагавы́мі
М. рагавы́м рагаво́й рагавы́м рагавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рагавы́ I (состоящий из рогового вещества, сделанный из рога) рогово́й;

акуля́ры ў рагаво́й апра́ве — очки́ в рогово́й опра́ве;

○ ~ва́я абало́нка — анат. рогова́я оболо́чка;

~ва́я падма́нка — мин. рогова́я обма́нка

рагавы́ II (находящийся на углу) углово́й;

р. дом — углово́й дом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рагавы́ ​1, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да рога ​1 (у 1 знач.). Рагавыя адросткі. Рагавое рэчыва. // Зроблены з рога ​1 (у 1 знач.). Рагавыя акуляры. □ Асобны параграф.. [Шчакаціхін] прысвячае арнаментыцы неалітычнай эпохі, якая знайшла выяўленне на рагавых і каменных сякерах. Ліс. // Які складаецца з таго самага рэчыва, што і рог ​1 (у 1 знач.). Рагавы кіпцюр. Рагавое покрыва.

•••

Рагавая абалонка — тое, што і рагавіца.

рагавы́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца на рагу, вуглавы. Турэмная стража пад моцным канвоем павяла.. [Нявіднага] ў адзіночную камеру, што змяшчалася ў ніжнім этажы рагавой турэмнай вежы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагавы́​II (які знаходзіцца на рагу) Eck-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рагавы́​I (з рагавога рэчыва) aus Horn, Horn-;

рагавыя акуля́ры Hórnbrille f -, -n;

рагава́я абало́нка Hórnhaut f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рагавы аркестр 8/596; 9/16

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рагавы аркестр

т. 13, с. 193

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рог¹, -а, М ро́зе, мн. -і і (з ліч. 2, 3, 4) рагі́, рог і раго́ў, м.

1. Выраст з касцявога рэчыва на чэрапе ў некаторых жывёл.

Валовыя рогі.

Абламаць або пазбіваць рогі каму-н. (перан.: уціхамірыць, утаймаваць, прымусіць каго-н. пакарыцца; сагнаць пыху з каго-н.; разм.). Сагнуць (або скруціць) у бараноў р. (перан.: строгасцю, жорсткасцю прымусіць каго-н. пакарыцца, падпарадкавацца; разм.).

2. Музычны або сігнальны інструмент у выглядзе сагнутай трубы з расшыраным канцом.

Паляўнічы р.

3. Полы рог жывёліны, які выкарыстоўваецца для піцця і як ёмішча.

Піць віно з рога.

Р. багацця (пра невычэрпную крыніцу багацця, дабрабыту).

4. Востры загнуты канец чаго-н.

Р. пячных вілак.

|| памянш. ражо́к, -жка́, мн. ро́жкі, -жак, м. (да 1 знач.).

Рожкі ды ножкі засталіся ад каго-н. (нічога не засталося; разм.).

|| прым. рагавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.) і ро́гавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рагава́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Рагава́
Р. Рагавы́
Д. Рагаве́
В. Рагаву́
Т. Рагаво́й
Рагаво́ю
М. Рагаве́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)