равелі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. равелі́н равелі́ны
Р. равелі́на равелі́наў
Д. равелі́ну равелі́нам
В. равелі́н равелі́ны
Т. равелі́нам равелі́намі
М. равелі́не равелі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

равелі́н м., воен., уст. равели́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

равелі́н, ‑а, м.

Асобнае самкнутае фартыфікацыйнае збудаванне трохвугольнай формы, размешчанае перад крапасным ровам паміж бастыёнамі. Аляксееўскі равелін Петрапаўлаўскай крэпасці.

[Фр. ravelin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

равелін

т. 13, с. 191

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

равелі́н м вайск уст Ravelín [-v(ə)´lɛ̃:] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

равели́н воен., уст. равелі́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэпасць, цвярдыня, бастыён, цытадэль, рэдут, равелін, форт, акропаль

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)