рабо́тник
1. (тот, кто работает, трудится) рабо́тнік, -ка м., працаўні́к, -ка́ м.;
добросо́вестный рабо́тник сумле́нны рабо́тнік (працаўні́к);
2. (человек, занятый в определенной области деятельности) рабо́тнік, -ка м.;
рабо́тник печа́ти рабо́тнік дру́ку;
номенклату́рный рабо́тник наменклату́рны рабо́тнік;
3. (наёмный сельскохозяйственный рабочий) уст. батра́к, -ка́ м., па́рабак, -бка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
«Работник» (зб.) 2/117; 3/82
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
«Работник просвещения» (час.) 5/156
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
«Работник просвещения и искусства» (час.) 5/156, гл. «Искусство»
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
працаўні́к, -ка́ м. рабо́тник, тру́женик;
кваліфікава́ны п. — квалифици́рованный рабо́тник;
сумле́нны п. — че́стный рабо́тник (тру́женик)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рабо́тнік м., в разн. знач. рабо́тник;
кваліфікава́ны р. — квалифици́рованный рабо́тник;
адка́зны р. — отве́тственный рабо́тник;
інжыне́рна-тэхні́чныя ~кі — инжене́рно-техни́ческие рабо́тники;
р. разумо́вай пра́цы — рабо́тник у́мственного труда́;
○ наменклату́рны р. — номенклату́рный рабо́тник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́рабак, -бка м. батра́к; рабо́тник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праваахо́ўнік м. (работник правоохранительных органов) правоохрани́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
літрабо́тнік м. (літарату́рны рабо́тнік) литрабо́тник (литерату́рный рабо́тник)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прафрабо́тнік м. (прафсаю́зны рабо́тнік) профрабо́тник (профсою́зный рабо́тник)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)