рабо́тник

1. (тот, кто работает, трудится) рабо́тнік, -ка м., працаўні́к, -ка́ м.;

добросо́вестный рабо́тник сумле́нны рабо́тнік (працаўні́к);

2. (человек, занятый в определенной области деятельности) рабо́тнік, -ка м.;

рабо́тник печа́ти рабо́тнік дру́ку;

номенклату́рный рабо́тник наменклату́рны рабо́тнік;

3. (наёмный сельскохозяйственный рабочий) уст. батра́к, -ка́ м., па́рабак, -бка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Работник» (зб.) 2/117; 3/82

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Работник просвещения» (час.) 5/156

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Работник просвещения и искусства» (час.) 5/156, гл. «Искусство»

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

працаўні́к, -ка́ м. рабо́тник, тру́женик;

кваліфікава́ны п. — квалифици́рованный рабо́тник;

сумле́нны п. — че́стный рабо́тник (тру́женик)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабо́тнік м., в разн. знач. рабо́тник;

кваліфікава́ны р. — квалифици́рованный рабо́тник;

адка́зны р. — отве́тственный рабо́тник;

інжыне́рна-тэхні́чныя ~кі — инжене́рно-техни́ческие рабо́тники;

р. разумо́вай пра́цырабо́тник у́мственного труда́;

наменклату́рны р. — номенклату́рный рабо́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́рабак, -бка м. батра́к; рабо́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праваахо́ўнік м. (работник правоохранительных органов) правоохрани́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

літрабо́тнік м. (літарату́рны рабо́тнік) литрабо́тник (литерату́рный рабо́тник)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафрабо́тнік м. (прафсаю́зны рабо́тнік) профрабо́тник (профсою́зный рабо́тник)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)