рабо́тнік м., в разн. знач. рабо́тник;
кваліфікава́ны р. — квалифици́рованный рабо́тник;
адка́зны р. — отве́тственный рабо́тник;
інжыне́рна-тэхні́чныя ~кі — инжене́рно-техни́ческие рабо́тники;
р. разумо́вай пра́цы — рабо́тник у́мственного труда́;
○ наменклату́рны р. — номенклату́рный рабо́тник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)