рабаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто рабуе каго-, што-н.; грабежнік.

|| ж. рабаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. рабаўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабаўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рабаўні́к рабаўнікі́
Р. рабаўніка́ рабаўніко́ў
Д. рабаўніку́ рабаўніка́м
В. рабаўніка́ рабаўніко́ў
Т. рабаўніко́м рабаўніка́мі
М. рабаўніку́ рабаўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рабаўні́к, -ка́ м. граби́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаўні́к, ‑а, м.

Той, хто рабуе каго‑, што‑н.; грабежнік. Ці ён які рабаўнік, ці злыдзень, навошта б спыняць яму гэтага мірнага таўстуна, настаўляць на яго пісталет, тым болей рабаваць, калі б не фашызм, не вайна, не палон з тысячамі пакут і зняваг. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабаўні́к м Räuber m -s, -, Plünderer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рабаўні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да рабаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

граби́тель грабе́жнік, -ка м., рабаўні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

burglar [ˈbɜ:glə] n. рабаўні́к; узло́мшчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

looter [ˈlu:tə] n. рабаўні́к, марадзёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mugger [ˈmʌgə] n. ву́лічны грабе́жнік, рабаўні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)