Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
піўні́цаж., разг. (погреб для хранения пива) пивни́ца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
піўні́цаж.кніжн. Kéller m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Піўні́ца ’склеп’ (гродз., Сл. ПЗБ), брэсц.піўны́ця ’тс’ (Сл. Брэс.), піўні́ца ’вінны склеп’ (Шпіл.), ’піўны склеп’, ’піваварня’ (Нас.), пі́ўніца, пі́ўня ’піўная’ (Юрч.), ст.-бел.пивница ’вінны склеп’ (1516 п). Запазычанне, са ст.-польск.piwnica (Булыка, Лекс. запазыч., 83), польск. ’шынок, піваварня, вінны склеп’, ’склеп пад будынкам для захоўвання прадуктаў для іх ахалоджвання’. Сюды ж лун.півні́ца, в.-дзв.піўні́ца ’бочачка з двума донцамі на квас’ (Шатал.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пивни́царазг. (погреб для хранения пива)піўні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Піўні́чы, у прымаўцы: быў піўні́чым, а цяпер — ні́чым ’гаспадар віннага склепа’ (Янк. БП). Параўн.: пасада ў ВКЛ — піўнічы, паводле старажытнай мадэлі лоўчы (ад ловы ’паляванне’). З польск.piwniczy ’тс’, або самастойнае ўтварэнне ад піўніца (гл.).