піўны́ гл. піва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. піўны́ піўна́я піўно́е піўны́я
Р. піўно́га піўно́й
піўно́е		 піўно́га піўны́х
Д. піўно́му піўно́й піўно́му піўны́м
В. піўны́ (неадуш.)
піўно́га (адуш.)		 піўну́ю піўно́е піўны́я (неадуш.)
піўны́х (адуш.)
Т. піўны́м піўно́й
піўно́ю		 піўны́м піўны́мі
М. піўны́м піўно́й піўны́м піўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

піўны́ пивно́й;

~на́я бо́чка — пивна́я бо́чка;

○ ~ныя дро́жджы — пивны́е дро́жжи;

◊ як п. кацёл — с (как) пивно́й котёл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піўны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да піва; прызначаны для піва. Піўная бутэлька. // Уласцівы піву. Піўны смак.

•••

Як піўны кацёл гл. кацёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піўны́ Bier-;

піўны́я дро́жджы Bíerhefe f -;

піўны́ ку́фель (Bíer)séidel n -s, -, Bíerglas n -es, -e;

піўны́ бар Bíerhalle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пі́ва, -а, н.

Слабаалкагольны пеністы напітак з ячменнага соладу і хмелю.

Піва не зварыш з кім-н. (перан.: цяжка дагаварыцца; разм.).

|| памянш. піўцо́, -а́, н. (разм.).

|| прым. піўны́, -а́я, -о́е.

Піўная бочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

«Піўны путч» 1923

т. 12, с. 392

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пивно́й піўны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пивба́р (пивно́й бар) разг. піўба́р, -ра м. (піўны́ бар).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mug​1 [mʌg] n. (высо́кі) ку́бак;

a beer mug піўны́ ку́бак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)