Verbum

анлайнавы слоўнік

пія́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пія́на (спец.).

1. нескл., н. Няпоўная сіла музычнага гуку.

Мяккае п.

2. прысл. Ціха, у няўпоўную сілу музычнага гуку; проціл. фортэ.

Іграць п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пія́на

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
пія́на	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пія́на муз.

1. нареч. пиа́но;

2. сущ., нескл., ср. пиа́но

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пія́на,

Спец.

1. прысл. Ціха, не моцна. Іграць піяна.

2. нескл., н. Фрагмент музычнага твора, выкананы такім спосабам, а таксама само такое выкананне.

[Іт. piano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Піяна (муз.) 4/326

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пія́на

(іт. piano)

муз. ціха, не моцна (проціл. фортэ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ме́цца-пія́на

(іт. mezzo piano = паўціхі)

адно з адценняў дынамікі ў музыцы; гучанне, сярэдняе паміж фортэ і піяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пиа́но муз.

1. пія́на;

2. сущ. пія́на нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піяні́сіма, прысл. (спец.).

Вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

Праспяваць што-н. п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)