пія́на,
Спец.
1. прысл. Ціха, не моцна. Іграць піяна.
2. нескл., н. Фрагмент музычнага твора, выкананы такім спосабам, а таксама само такое выкананне.
[Іт. piano.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)