піту́шчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. піту́шчы піту́шчая піту́шчае піту́шчыя
Р. піту́шчага піту́шчай
піту́шчае		 піту́шчага піту́шчых
Д. піту́шчаму піту́шчай піту́шчаму піту́шчым
В. піту́шчы (неадуш.)
піту́шчага (адуш.)		 піту́шчую піту́шчае піту́шчыя (неадуш.)
піту́шчых (адуш.)
Т. піту́шчым піту́шчай
піту́шчаю		 піту́шчым піту́шчымі
М. піту́шчым піту́шчай піту́шчым піту́шчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піту́шчы

1. прил. пью́щий;

2. в знач. сущ. пью́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піту́шчы

1. trínkend;

2. у знач. наз. м. Trínker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апіва́ла

‘пітушчы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апіва́ла апіва́лы
Р. апіва́лы апіва́л
Д. апіва́лу апіва́лам
В. апіва́лу апіва́л
Т. апіва́лам апіва́ламі
М. апіва́лу апіва́лах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апіва́ла

‘пітушчы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апіва́ла апіва́лы
Р. апіва́лы апіва́л
Д. апіва́ле апіва́лам
В. апіва́лу апіва́л
Т. апіва́лай
апіва́лаю		 апіва́ламі
М. апіва́ле апіва́лах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

drinker [ˈdrɪŋkə] n.

1. п’я́ніца

2. піто́к; піту́шчы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Піто́к ’пітушчы чалавек, што любіць і можа добра выпіць’ (ТСБМ, Бяльк.). Да піць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пью́щий

1. прич. які́ (што) п’е;

2. прил. піту́шчы;

3. сущ. піто́к, род. пітака́ м., піту́шчы, -шчага м.; (пьяница) п’я́ніца, -цы м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)