pistolet, ~u

м. пісталет;

pistolet maszynowy — аўтамат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gun [gʌn] n.

1. вінто́ўка, стрэ́льба, ружжо́

2. гарма́та

3. пістале́т

4. tech. распыля́льнік

gun down [ˌgʌnˈdaʊn] phr.v. застрэ́ліць (каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зашырокі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Празмерна шырокі, шырэйшы, чым трэба. Зашырокая сукенка. ▪ Пісталет гэты нейкі нялюдскі, дужа ўжо зашырокае дула. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bulldozer

[ˈbʊl,doʊzər]

n.

1) бульдо́зэр -а m.

2) Sl. вялі́кі пістале́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Maschínenpistole

f -, -n (скар. MP) вайск. аўтама́т; пістале́т-кулямёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

капсульны 1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капсулы. Капсульны гідраагрэгат.

капсульны 2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капсуля. // З капсулем. Капсульны пісталет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карына, ‑ы, ж.

Разм. Кусок, абломак дрэвавай кары. На дрывотні, пад варыўнёй, хлыстала па бервяне тонкая сасновая карына. Пташнікаў. Лёнька вярнуўся ў курэнь і сеў выразаць з хваёвай карыны пісталет. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гестапа, нескл., н.

Тайная дзяржаўная паліцыя ў фашысцкай Германіі, якая вылучалася крывавымі метадамі расправы са сваімі ахвярамі. Там, у гестапа, гаспадаром усяго быў кат ды яго памочнікі — пісталет і шыбеніца. Кавалёў.

[Ням. Gestapo — скарачэнне ад Geheime Staatspolizei.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадугледзець, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Наперад убачыць, угадаць магчымасць чаго‑н. — Я пачуў чужыя крокі і схапіўся за пісталет. Ён [Савіч] прадугледзеў гэта. Сказаў з-за вугла: «Не ўздумайце страляць». Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пугач 1, ‑а, м.

Цацачны пісталет, які страляе пістонамі або коркам.

пугач 2, ‑а, м.

Драпежная начная птушка атрада соў. Дзесьці вухкаў пугач, яго дзікі крык гулка разносіўся па сонным лесе. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)