Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
піскля́выразг. пискля́вый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
піскля́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і пісклівы. Услед пачуўся злосны пісклявы вокрык наглядчыка.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пісклі́выі (разм.) піскля́вы, -ая, -ае.
Вельмі тонкі, з піскам, вісклівы; які ўтварае піск.
П. голас.
Пісклівае дзіця.
|| наз.пісклі́васць, -і, ж.і (разм.) піскля́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
піскля́вы quäkend, quíekend, quieksend;
піскля́вы го́лас quäkende [quíekende] Stímme
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пискля́выйразг.піскля́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
píepsig
aпіскля́вы, вісклі́вы, віскатлі́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Пі́скаўка (піскыўка) ’пішчык, дудачка з саломы’ (Бяльк.). Ад словазлучэння з прыметнікам * цісковы (параўн. серб.пискав ’пісклявы’) у выніку намінацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Піскульга́ ’чалавек, які мае пісклявы голас’ (Бяльк.). Утворана ад піск (гл.) і суфіксаў з негатыўным адценнем -у//’ і ‑га.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вісклявы ’віскатлівы’ (відавочна, гом., КТС: І. Шамякін, М. Ракітны, І. Навуменка). Утворана ад віск (гл.) і суф. ‑ляв‑ы (як пісклявы).