піса́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -са́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -са́к.

1. Пра пісьменніка, які піша многа, але дрэнна (разм., пагард.).

Пасрэдны п.

2. Пра таго, хто дрэнна, няўмела піша (у 1 знач.; разм., жарт.).

Во п. — адны кляксы ў сшытках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піса́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піса́ка піса́кі
Р. піса́кі піса́к
Д. піса́ку піса́кам
В. піса́ку піса́к
Т. піса́кам піса́камі
М. піса́ку піса́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

піса́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піса́ка піса́кі
Р. піса́кі піса́к
Д. піса́цы піса́кам
В. піса́ку піса́к
Т. піса́кай
піса́каю		 піса́камі
М. піса́цы піса́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

піса́ка м. и ж., разг., презр. писа́ка; бумагомара́ка, бумагомара́тель м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піса́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑сацы, Т ‑ай, ж.

Разм.

1. Пагард. Пра пісьменніка (звычайна дрэннага, але пладавітага). А ўвогуле, каб яго воля, .. [Гукан] не дазволіў бы кожнаму пісаку корпацца ў мінулым .. Пішы пра тое, што бачыш вакол сябе. Шамякін. [Генерал] глянуў на мяне неяк здзіўлена — як гэта пісака можа даваць такія практычныя парады? Пестрак.

2. Жарт. Той, хто піша, умее пісаць (у 1 знач.). Часам за стол садзіўся бацька.. і казаў: — Ну, дарэктар, прымай яшчэ аднаго пісаку... С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піса́ка м

1. пагард (дрэнны пісьменнік) Schmíerer m -s, -, Schréiberling m -(e)s, -e;

прада́жны піса́ка käufliche Schréiberseele f -, -n;

2. (з дрэнным почыркам) Schmíerfink m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Піса́ка ’пісака’ (Бяльк.). Да піса́ць (гл.); суф. ‑ак‑а са значэннем ’назва асобы паводле схільнасці да дзеяння з экспрэсіяй зніжанасці’ (Сцяцко, Афікс. наз., 25).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scribbler [ˈskrɪblə] n. iron. піса́ка, пэ́цкаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бумагомара́тель м. піса́ка, -кі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

борзопи́сец м., ирон. піса́ка, -кі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)