піро́жніца

‘жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піро́жніца піро́жніцы
Р. піро́жніцы піро́жніц
Д. піро́жніцы піро́жніцам
В. піро́жніцу піро́жніц
Т. піро́жніцай
піро́жніцаю		 піро́жніцамі
М. піро́жніцы піро́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піро́жніца

‘форма для пірожнага’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піро́жніца піро́жніцы
Р. піро́жніцы піро́жніц
Д. піро́жніцы піро́жніцам
В. піро́жніцу піро́жніцы
Т. піро́жніцай
піро́жніцаю		 піро́жніцамі
М. піро́жніцы піро́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піро́жніца ж.

1. пиро́жница;

2. спец. (форма) пиро́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піро́жніца, ‑ы, ж.

1. Уст. Жан. да пірожнік.

2. Форма для пірожнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піро́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Той, хто пячэ або прадае пірагі.

|| ж. піро́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пиро́жница​I (к пиро́жник) піро́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пиро́жница​II (форма) спец. піро́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)