піпе́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піпе́тка піпе́ткі
Р. піпе́ткі піпе́так
Д. піпе́тцы піпе́ткам
В. піпе́тку піпе́ткі
Т. піпе́ткай
піпе́ткаю		 піпе́ткамі
М. піпе́тцы піпе́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піпе́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Шкляная трубачка з гумавым каўпачком, пры дапамозе якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па каплях.

П. для закапвання вачэй.

|| прым. піпе́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піпе́тка ж. пипе́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піпе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Шкляная трубачка з гумавым наканечнікам, пры дапамозе якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па каплях.

[Ад фр. pipette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піпе́тка ж. Pipétte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

піпе́тка

(польск. pipetka, ад фр. pipette)

шкляная трубачка з гумавым каўпачком, якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па кроплі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пипе́тка піпе́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dropper [ˈdrɒpə] n. піпе́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кро́пельніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Прыбор, які падае́ вадкасць кроплямі (лякарства ў вену, ваду ў расліны і пад.).

2. Бутэлечка з жалабком для налівання лякарства кроплямі.

3. Тое, што і піпетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Pipétte

f -, -n піпе́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)