піне́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
піне́н |
піне́ны |
| Р. |
піне́ну |
піне́наў |
| Д. |
піне́ну |
піне́нам |
| В. |
піне́н |
піне́ны |
| Т. |
піне́нам |
піне́намі |
| М. |
піне́не |
піне́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
піне́н
(ад лац. pinus = сасна)
ненасычаны біцыклічны вуглевадарод з групы тэрпенаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)