пілі́паўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пілі́паўка
Р. пілі́паўкі
Д. пілі́паўцы
В. пілі́паўку
Т. пілі́паўкай
пілі́паўкаю
М. пілі́паўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пілі́паўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Пілі́паўка Пілі́паўкі
Р. Пілі́паўкі Пілі́павак
Д. Пілі́паўцы Пілі́паўкам
В. Пілі́паўку Пілі́паўкі
Т. Пілі́паўкай
Пілі́паўкаю		 Пілі́паўкамі
М. Пілі́паўцы Пілі́паўках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пілі́паўка ж., церк., разг. фили́пповки ед. нет, фили́пповка, Фили́ппов пост

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілі́паўка, ‑і, ДМ ‑паўцы, ж.

Уст. Пост перад калядамі. Калядныя куцці, як вядома, дзве: адна посная, другая — скаромная, або багатая. Посная куцця.. спраўлялася ў канцы піліпаўкі, перад самымі калядамі. Якімовіч. // Адпаведны час перад калядамі. На купалле там птушка садзіцца, пяе, У піліпаўку воўк нема вые. Купала. «Ваўкі нападаюць на чалавека, калі гуляюць сваё вяселле. А цяпер жа не піліпаўка, павінны збаяцца чалавека», — стараўся разважаць спакойна Сяргей. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Піліпаўка (р., бас. Дняпроўска-Бугскага канала) 5/32, 33 (к.); 8/437

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пілі́паўка ’пост перад Калядамі’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Сл. ПЗБ, Бяльк.; іван., Жыв. НС). Укр. пили́півка, рус. фили́повка < Филиппов пост ’тс’. Ад імя св. Філіпа, якое ўзыходзіць да ст.-грэч. φίλ‑ιππος ’аматар коней і язды конна’. Пост у праваслаўных пачынаецца пасля дня св. Піліпа — 27 лістапада.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фили́пповки мн., фили́пповка (рождественский пост) разг. пілі́паўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збая́цца, збаюся, збаішся, збаіцца; зак., каго-чаго, без дап. і са злучн. «што».

Разм. Пабаяцца, спалохацца. — Я хацеў даплыць да таго берага. — Галынскі кіўнуў галавой у бок алешын. — Пасля зірнуў пад сябе ў ваду, і збаяўся, што не даплыву, і страціў сілы. Галавач. «Ваўкі нападаюць на чалавека, толькі калі гуляюць сваё вяселле. А цяпер жа не піліпаўка, павінны збаяцца чалавека», — стараўся разважаць спакойна Сяргей. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Advent

[ˈædvent]

n.

1) адвэ́нт -у m., перадкаля́дная пара́; пост -у m. (пе́рад Каля́дамі), Пілі́паўка f.

2) пры́йсьце Хрыста́ на зямлю́

3) надыхо́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)