пі́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пі́к |
пі́кі |
| Р. |
пі́ка |
пі́каў |
| Д. |
пі́ку |
пі́кам |
| В. |
пі́к |
пі́кі |
| Т. |
пі́кам |
пі́камі |
| М. |
пі́ку |
пі́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пік м.
1. род. пі́ка (горная вершина) пик;
2. род. пі́ку (наивысший подъём в работе, движении и т.п.) пик;
◊ гадзі́ны пік; час пік — часы́ пик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пік
1. Вяршыня гары, узгорка (БРС); неабароненае ад вятроў месца (Слаўг.).
2. Тупік; узвышаны куток паміж возерам і канавай (Слаўг.).
3. Пікта, вар, вадкая густая смала; дзёгаць, гудрон (Слаўг.).
□ ур. Пік ці Гаўры́льчыкаў Пік (куток логу паміж возерам і канавай) каля в. Шаламы Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
пік-трансфарма́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пік-трансфарма́тар |
пік-трансфарма́тары |
| Р. |
пік-трансфарма́тара |
пік-трансфарма́тараў |
| Д. |
пік-трансфарма́тару |
пік-трансфарма́тарам |
| В. |
пік-трансфарма́тар |
пік-трансфарма́тары |
| Т. |
пік-трансфарма́тарам |
пік-трансфарма́тарамі |
| М. |
пік-трансфарма́тары |
пік-трансфарма́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пік В. 3/445, 446; 8/433; 9/387; 10/11; 11/154
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
пикII (наивысший подъём в работе, движении и т. п.)
1. сущ. пік, род. пі́ку м.;
2. прил. пік неизм.;
◊
часы́ пик час пік.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пі́ка
‘зброя’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пі́ка |
пі́кі |
| Р. |
пі́кі |
пі́к |
| Д. |
пі́цы |
пі́кам |
| В. |
пі́ку |
пі́кі |
| Т. |
пі́кай
пі́каю |
пі́камі |
| М. |
пі́цы |
пі́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пі́ка
‘картачная масць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пі́ка |
пі́кі |
| Р. |
пі́кі |
пі́к |
| Д. |
пі́цы |
пі́кам |
| В. |
пі́ку |
пі́кі |
| Т. |
пі́кай
пі́каю |
пі́камі |
| М. |
пі́цы |
пі́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пы́каць ’пукаць губамі, курыць люльку, запінацца пры размове ці чытанні’ (Нас., Шат., Гарэц., Др.-Падб., Варл.), ’гаварыць невыразна, неразборліва’ (ТСБМ, Ян., Сл. ПЗБ), ’марудна рабіць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), пы́кнуць ’пікнуць’ (Яруш.), пык, пык‑мык — імітуе шамканне губамі, заіканне, курэнне (Нас.; мсцісл., Нар. лекс., Растарг.), пэк‑мэк ’тс’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), пыкі ’ціхая, патайная размова’ (Нас.), пыклі́вы, пуклі́вы ’марудны’ (паст., в.-дзв., рас., Сл. ПЗБ). Гукапераймальнае, сюды ж пік ’становішча таго, хто хацеў апраўдацца, але раптам змоўк’ (Нас.), пі́кавы, пы́кавы ’заіка’ (пін., кам., З нар. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шасцёрка ж., в разн. знач. шестёрка;
напіса́ць ~ку — написа́ть шестёрку;
па гэ́тым маршру́це хо́дзіць трамва́й ш. — по э́тому маршру́ту хо́дит трамва́й шестёрка;
ш. пік — карт. шестёрка пик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)