пікадо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Коннік з пікай, які ўдзельнічае ў баі быкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пікадо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пікадо́р пікадо́ры
Р. пікадо́ра пікадо́раў
Д. пікадо́ру пікадо́рам
В. пікадо́ра пікадо́раў
Т. пікадо́рам пікадо́рамі
М. пікадо́ру пікадо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пікадо́р м. пикадо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пікадо́р, ‑а, м.

Коннік, удзельнік бою быкоў у Іспаніі, які ўколамі пікі прыводзіць у шаленства быкоў.

[Ісп. picador.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікадо́р

(ісп. picador, ад picar = калоць)

коннік, удзельнік бою быкоў у Іспаніі, які ўколамі пікі прыводзіць у шаленства быкоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пикадо́р пікадо́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарэадо́р

(ісп. toreador)

удзельнік бою быкоў (карыды); гл. таксама бандэрыльера, матадор, пікадор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)