пі́кавы, -ая, -ае (разм.).

Непрыемны, складаны.

Пікавае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пі́кавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пі́кавы пі́кавая пі́кавае пі́кавыя
Р. пі́кавага пі́кавай
пі́кавае		 пі́кавага пі́кавых
Д. пі́каваму пі́кавай пі́каваму пі́кавым
В. пі́кавы (неадуш.)
пі́кавага (адуш.)		 пі́кавую пі́кавае пі́кавыя (неадуш.)
пі́кавых (адуш.)
Т. пі́кавым пі́кавай
пі́каваю		 пі́кавым пі́кавымі
М. пі́кавым пі́кавай пі́кавым пі́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пі́кавы пи́ковый;

◊ ~вае стано́вішча — пи́ковое положе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́кавы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Непрыемны, складаны. Пікавае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́кавы карт. Pik-;

пі́кавы туз Pik¦ass n -es, -e;

пі́кавы каро́ль Píkkönig m -(e)s, -e;

пі́кавая да́ма Píkdame f -, -n;

пі́кавы вале́т Píkbube m -n, -n;

◊

пі́кавае стано́вішча verzwéifelte [péinliche] Láge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

піко́вы гл. пікавы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пи́ковый віно́вы, пі́кавы;

пи́ковая да́ма віно́вая (пі́кавая) да́ма;

◊

пи́ковое положе́ние несамаві́тае стано́вішча;

оста́ться при пи́ковом интере́се заста́цца ні з чым.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pikowy

I pikow|y

карц. віновы; пікавы;

dama ~a — пікавая (віновая) дама

II

пікейны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пы́каць ’пукаць губамі, курыць люльку, запінацца пры размове ці чытанні’ (Нас., Шат., Гарэц., Др.-Падб., Варл.), ’гаварыць невыразна, неразборліва’ (ТСБМ, Ян., Сл. ПЗБ), ’марудна рабіць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), пы́кнуць ’пікнуць’ (Яруш.), пык, пык‑мык — імітуе шамканне губамі, заіканне, курэнне (Нас.; мсцісл., Нар. лекс., Растарг.), пэк‑мэк ’тс’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), пыкі ’ціхая, патайная размова’ (Нас.), пыклі́вы, пуклі́вы ’марудны’ (паст., в.-дзв., рас., Сл. ПЗБ). Гукапераймальнае, сюды ж пік ’становішча таго, хто хацеў апраўдацца, але раптам змоўк’ (Нас.), пі́кавы, пы́кавы ’заіка’ (пін., кам., З нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)