пячо́ ра мн. о́ р, ж.
Пустая прастора пад зямлёй або ў горным масіве, якая мае выхад на паверхню.
Сталактытавыя пячоры.
|| прым. пячо́ рны , -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пячо́ ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
адз. мн.
Н. пячо́ ра пячо́ ры
Р. пячо́ ры
пячо́ р
Д. пячо́ ры
пячо́ рам
В. пячо́ ру
пячо́ ры
Т. пячо́ райо́ раю
пячо́ рамі
М. пячо́ ры
пячо́ рах
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
nazounik2008 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пячо́ ра ж.
1. пеще́ ра; (искусственная ) грот м.
2. нора́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пячо́ ра ‑ы, ж.
1. Пустая прастора пад зямлёй, у горным масіве, утвораная дзеяннем падземных вод або вулканічных працэсаў, якая мае выхад на паверхню; грот. Сталактытавыя пячоры. Пячоры першабытнага чалавека.
2. Абл. Нара; падземны ход. Падаўся назад Міколка, як рак у пячору. Лынькоў . Такія глыбокія хады і пячоры выкопваюць у глінянай сцяне абрыву сваімі маленькімі дзюбкамі і лапкамі гэтыя мілыя, прывабныя птушкі [ластаўкі]. В. Вольскі .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пячо́ ра ж ó ra f рака )
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пячо́ ра ТСБМ , Нас. ; Яруш. , Шат. , Сержп. ; асіп. , Сл. ПЗБ ), печо́ ра ’тс’ (ТС ) ’ямка ў рацэ, вымытая вадою’ (ПСл ), пычо́ ра ’нара’ (Сл. Брэс. ), пячэ́ ра ’тс’ (рагач. , Сл. ПЗБ ), пячо́ ры ’норы ў абрыве пад берагам’ (Мат. Маг. ), пяча́ ры ’пячоры’ (трак. , Сл. ПЗБ ), пяшчо́ ра , пешчо́ ра , пешчэ́ ра ’пячора ; нара ў беразе ракі’ (Сцяшк. , Мат. Маг. ; ТС ); укр. пече́ ра , пече́ ря ’пустота ў зямлі з выхадам на паверхню; нара’, рус. пеще́ ра (з ц.-слав. ), печо́ ра , польск. pieczara (з усх.-слав. , гл. Цвяткоў, Запіскі , 2, 413–414; Цыхун, Acta Albaruthenica , 3, 93), piecora ’глыбокая яма ў рацэ, дзе рака заварочваецца’, балг. пещера́ , макед. пештера , ст.-слав. пештера пячора ’. Прасл. *pekťera ’пячора , яма’, суфіксальнае вытворнае ад *pektь (гл. печ ), параўн. з іншай суфіксацыяй серб.-харв. пѐћина ’пячора ’. Адпаведна формы са ‑шч‑ запазычаны з царкоўнаславянскай. Гл. Фасмер , 3, 256; ЕСУМ , 4, 364; БЕР , 5, 223; Банькоўскі , 2, 547; Німчук, Давньорус. , 112; ESJSt , 11, 636.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пячора
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
пячо́ ра
1. Падземны ход, падзямелле (БРС ). Тое ж пячэра (БРС ), пяшчэра (Кап. , Слаўг. , Шчуч. ).
2. Паглыбленне; нара ў вадзе (Нясв. ). Тое ж пяча́ ра (Слаўг. ).
□ в. Пяча́ ры Касц.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)